Leerproces

Leren doe je door te vallen en weer op te staan. Dreumesen van 1, die hun eerste wankele stapjes zetten, zijn er het letterlijke voorbeeld van. Kinderen, die leren rolschaatsen of fietsen, ook. Volwassenen doen het vaker op de figuurlijke wijze; ze leren koken met behulp van een recept dat ze uitproberen of door af en toe wat aan te laten branden, ze maken carrière door af en toe een foutje te maken, ze vinden hun ware liefde door vaak eerst te ervaren wat een minder goede relatie is, ze voeden hun kinderen op door al doende te ervaren wat wel en wat niet werkt voor het gezin. Ze vallen en staan weer op, het hoort er allemaal bij.

Het ís niet, maar het voelt wel zo

Stel, je bent 8 jaar. Je hebt veel vrienden, je bent sportief, je bent gezond en je woont in een gezellig, gelukkig gezin met 1 grotere broer en 1 zusje. En tóch ben je alleen… je vóelt je alleen… Je hebt het idee dat je niet begrepen wordt, je hebt moeite met hoe mensen met andere mensen om gaan, je hebt moeite om voor jezelf op te komen en je denkt veel na over de toekomst, wat er allemaal mis kan gaan. Je beleeft je leven alsof je continu valt en het opstaan kost je erg veel moeite. Het ís niet zo, maar toch voelt het zo…

Hulptroepen inschakelen

Omdat dit kind zo worstelde met het vallen en opstaan en zijn ouders er steeds minder in slaagden om de figuurlijke pleisters te plakken, hebben zij hulptroepen ingeschakeld. Via de huisarts gingen ze naar het CJG en na diverse gesprekken met een heel behulpzame dame, gingen ze door naar een gespecialiseerde orthopedische praktijk om dit jongetje te laten testen op hoogbegaafdheid. En oh ja, omdat z’n broer en zus toch ook wel wat ontwikkelingsvoorsprong leken te hebben die de nodige uitdagingen met zich mee bracht, mochten zij gelijk ook mee getest worden.
Dat was fijn, dat scheelde weer een slok op een borrel in zo’n uitgebreid mallemolentraject. Het blijft tenslotte vaak nog gezien worden als een luxe probleem als je wat voorloopt op het gemiddelde, dus waarom zou je daar dan hulp bij nodig hebben en laat staan hulp bij moeten krijgen? Ga die discussie maar eens aan met de diverse instanties…
Nu konden ze eindelijk aan de slag. Ze zouden hulp gaan krijgen bij het vallen en het opstaan, bij het neuzen stoten, bij het pleisters plakken. Niet om te leren koken of om te leren fietsen, maar om deze kinderen te leren dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat het allemaal goed komt… En om als ouders te leren hoe ze deze kinderen zo goed mogelijk hierin kunnen begeleiden.

Het is een heel pijnlijke les om je kind eerst zo mentaal te moeten zien vallen, voordat er hulp komt om weer op te staan… Maar ook dat hoort er blijkbaar en helaas nog ‘gewoon’ bij… Werk aan de winkel dus!