Soms vallen er dingen op hun plek en wordt bevestigd dat je de juiste keuzes hebt gemaakt. Voor mij als professioneel wik-en-weger is dat extra fijn. Zo blijkt mijn keuze om me te gaan verdiepen in Positive Discipline, juist in deze tijd, absoluut een rake klap te zijn. Voor mij persoonlijk binnen mijn gezin sowieso, maar ik geloof er ook in als ondernemer.
Deze week stond een opiniestuk in het Brabants Dagblad van Marcel van Herpen. Ik deel zijn visie over veerkracht en de eeuwig aanwezige onzekerheden in het leven. De titel van zijn artikel zou wat mij betreft echter meer over bemoediging mogen gaan.Een aantal van zijn uitspraken sprongen er voor mij uit.
“We kunnen nu de lessen die we mogen leren in deze tijd gebruiken voor een mooier vervolg.”
Juist! Laten we óók kijken naar de mooie dingen die nu gebeuren. Geniet van de extra tijd die je krijgt met je gezin thuis, leer over jezelf en hoe je omgaat met de huidige maatregelen. Zie je alleen kansen of ook Bezint, eer ge weer begint…
“Als er zich situaties voordoen die lastig of zelfs traumatiserend zijn, dan komt het aan op je veerkracht; het vermogen om door te gaan als het tegen zit.”
Eens! Deze crisis is één grote les omdenken. Hoe kunnen we verbinding voelen, zonder elkaar daadwerkelijk even te mogen knuffelen. Hoe laat je je kind tóch een jarig gevoel ervaren. Hoe kun je contact hebben met je ouders en ook de veiligheid waarborgen? Kun je genieten van wat nog wél kan in plaats van voornamelijk zien wat er niet meer kan? Hoe kun je samen rouwen, zonder met elkaar te zijn…
“Als we een verantwoordelijke en veerkrachtige volgende generatie willen ontwikkelen, zullen we het potentieel van hen ten volle tot bloei moeten laten komen. Voor de grote vragen die zich aandienen hebben we zelf- en wereldbewuste mensen nodig. Die zijn vitaal, nieuwsgierig en bereid om een bijdrage te leveren aan een mooiere wereld. Dat kan alleen als ze ook iets wezenlijks mogen bijdragen en daarvoor gewaardeerd worden. Meedenken, meepraten, mee ontwikkelen, mee uitvoeren.”
Mijn scriptie voor mijn opleiding tot talentbegeleider ging niet voor niets over autonomie en het vergroten van de leerhonger van een kind. Dít is wat ik interessant vind. Dit is waar het huidige, reguliere onderwijssysteem nog wel eens wat tips bij kan gebruiken. En het kind waarin ik me heb gespecialiseerd, het meer- of hoogbegaafde kind, heeft hier over het algemeen nog sterker behoefte aan. Luister naar het kind, wat is het doel van zijn gedrag? Ervaar wat je kunt bereiken wanneer je een kind laat blijken dat het gehoord wordt. En dan de laatste, en meest heldere en belangrijke opmerking in mijn ogen. De topper voor op een tegeltje:
“We zijn niet in staat om de problemen van kinderen over te nemen en op te lossen, maar wel in staat om hen te bemoedigen.”
En dat is nou Positive Discipline… Dát is dus waar ik in geloof. Een bemoedigende opvoeding, vriendelijk én vastberaden. Een opvoeding die straffen of belonen uit de weg gaat en een kind in zijn/haar eigen kracht zet. En ja, dit kan ook in het onderwijssysteem ingebakken worden. Ik sta te popelen om met zijn allen van bemoediging dé nieuwe rage te maken. En dan niet zo’n rage die 2 maanden leuk is zoals de Flippo’s van toen, maar een rage die blijft, zoals fietsen en stoepkrijt. Ik duim ervoor dat heel veel leerkrachten en ouders met mij inzien hoe belangrijk bemoediging in deze tijd is…