Wij gingen mountainbiken, even ons luie lijf in beweging krijgen en de natuur in. Bijkomen van de thuiswerkdag en werken aan ons conditie. Zij bleef liever thuis met haar grote broer. Ze ging haar les van de typecursus doen, zoals eerder die dag al samen afgesproken, en wilde daarna lekker in bad. Chillen met een bruisbal, weken, niksen, heerlijk tot rust komen. Tot zo lief, geniet ervan!

We kwamen thuis van het mountainbiken, ik was totaal afgemat met een hoofd als ’n boei en zweet op m’n rug. Man en zoon fietsen me er met gemak uit, ik deed het pas voor de 2^e keer ooit. Ik moet nog even oefenen, doorzetten, volhouden tot het makkelijker wordt. Ik verwachtte thuis een heerlijk gewassen meisje, inmiddels chillend op de bank. Televisie kijkend met haar grote broer.

“Gebruik een afkoelperiode voordat je het probleem gaat oplossen.”

Neda Djavdan-Badcoubei, Positive Discipline Nederland

Ik vond een smoezelig meisje, met zwarte vegen op haar gezicht, klitten in haar haar en zwarte randen onder haar nagels van het buiten spelen. Ze stond onhandig in de keuken, tablet aan de lader, ze probeerde net het zoveelste TikTok filmpje van die avond te maken. Op mijn vraag hoe het kwam dat ze nog zo vies was, kreeg ik als antwoord dat ze liever morgenochtend ging douchen…

Ik merkte aan mezelf dat ik geïrriteerd was. Het was eigenlijk al tijd om naar bed te gaan. Ik was teleurgesteld, ze had zo’n goed plan. Nu had ze na de typeles alleen maar op haar tablet gezeten. Ik hield mijn frustratie in, zei veelbetekenend niets, en ging maar even terug naar buiten om af te koelen. Letterlijk en figuurlijk nu dus. Zij vertrok stampend naar boven en ging alsnog douchen.

Eenmaal afgekoeld en gedoucht vroeg ik of ik haar moest helpen met haar haren borstelen. Ze kwam bij me zitten. Ik vroeg haar of ze echt de hele avond op haar tablet had gezeten. Nee, zei ze, ik heb ook getekend en… Wat heb je dan getekend? Ze ging fanatiek op zoek naar ’n krabbel op haar kladblok van tijdens de thuisscholing. Ze was zichtbaar opgelucht dat ze iets vond wat op een tekening leek. Ik zag aan haar snuitje dat ze loog…

“Begrip tonen betekent niet dat je het met iets eens bent.”

Uit het boek ‘Opvoeden met Positive Discipline’, door Positive Discipline Nederland

Ik heb moeite met liegen, dat vind ik nog vervelender dan stout of opstandig doen. Ik wil graag dat we elkaar kunnen vertrouwen. Dat mijn kinderen mij vertrouwen, maar ook dat ik hén kan vertrouwen. Ik wil hen verantwoordelijkheid leren, ik wil hen leren dat ze er nooit alleen voor staan als er problemen zijn. Ze kunnen altijd bij me terecht, wat er ook mis is gegaan. Een van de voorwaarden daarbij is dat ze zich bemoedigd voelen in hun handelen. Dat ze niet gaan handelen vanuit het vooruitzicht op straf of beloning.

Ik ademde diep in en was me ervan bewust dat ik nu niet ‘in het rood’ moest schieten. Dat lukte, doordat ik eerder al buiten was gaan afkoelen. Ik vertelde haar dat ik zag dat ze loog. Ze lachte erom en probeerde haar verhaal nog vol te houden. Ik zei haar dat ik van haar hou en dat ik heel goed begrijp dat zo’n nieuwe tablet, die je net voor je 9^e verjaardag hebt gekregen en waarmee je eindelijk dingen kunt, die je voorheen niet kon maar die al je vriendinnen al tijden konden, erg verleidelijk is. Dat het soms gewoon kan gebeuren dat je de tijd vergeet, dat je weet dat je iets moet doen, maar dat je het maar uit blijft stellen tot het eigenlijk te laat is. Dat dat helemaal niet erg is, dat je daar van leert én dat je dat best toe mag geven. Dat we dan volgende keer eventueel samen op een andere manier af kunnen spreken hoe ze haar avond vult. Dat ik haar kan helpen haar verantwoordelijkheid te nemen. Dat ze daar niet over hoeft te liegen, dat ze foutjes mág maken en dat we daar allemaal van leren.

“Probeer een knuffel…”

Jane Nelsen – Positive Discipline

Ze keek me lachend aan. Was zichtbaar opgelucht. Ik gaf haar een dikke knuffel en borstelde haar haar. Ze vroeg of ik haar nog een slaapmeditatie-verhaal wilde voorlezen en ik vond het eigenlijk te laat, maar ik wist dat zij dat nu nog even nodig had. Even haar hoofd leeg maken, even laten bezinken wat ze net had geleerd en even blij zijn met het feit dat foutjes maken mag…